De Groene God

De Avocado is een Gevaarlijke Sekte geworden

Lieve lezers van Gourmand Gazette, de crème de la crème van de culinaire wereld, ik moet u met een zwaar gemoed confronteren met een gruwelijke waarheid: de avocado is niet langer een vrucht. Het is een Levensbeschouwing. Erger nog: een gevaarlijke sekte die het goede smaakgevoel ondermijnt.

Ik zit hier, aan mijn mahoniehouten tafel, een slok te nemen van een echte espresso – niet zo’n melkerig bad vol met een door de barista gemaakte schuimzwaan – en ik zie het kwaad overal. De avocado, ooit een toevallige toevoeging aan de Mexicaanse keuken, is het Dogma van de 21e-eeuwse culinaire verlichte geworden. Het is de reden waarom onze jongeren liever een ‘Brunch-ervaring’ fotograferen dan een huis kopen. (“Het is een Investering in mijn Brand, Cornelis!”)

Het Liturgische Proces: Een Farce in Drie Akten

De ceremonie is een strak gecoördineerde, openbare vertoning die u kunt waarnemen in elke etablissement dat ‘Slow Food’ en ‘Artisanale Wateren’ serveert. Dit is hun Heilig Protocol, een affront aan de echte gastronomie:

1. Het Fundament (De Architectonische Broodplank)

We beginnen met de Toast. Dit is de basis van hun bestaan. Het moet zuurdesem zijn. Biologisch. Handgemaakt. En het wordt geroosterd tot het perfecte punt van krakendheid, alsof het de Akte van Oprichting van hun ‘Gezonde Lifestyle’ moet dragen. O wee als het gewoon een boterham met roomboter en hagelslag was; dat heeft geen verhaal. De Toast moet ‘karakter’ hebben, wat neerkomt op moeilijk te kauwen en te veel luchtbellen.

2. De Sacrale Schikking (De Perfecte Waaier)

En dan de Avocado. Hier wordt de pretentie tot kunst verheven. Het moet de exacte, mystieke rijpheid hebben. Te hard? Ongeloof! Te zacht? Zonde tegen de textuur!

Het wordt gesneden met de precisie van een microspecialist in Instagram-esthetiek. Niet prakken – dat is te vies. Nee, het moet in een waaier of een mozaïek worden gelegd. Elk segment moet de stralen van hun verlichte levensstijl weergeven. Bovenop: een zeldzame snuif vlokken zeezout (direct van de rots van een verre, onbetaalbare kust) en een paar chili flakes – de vlammen van hun gehypte passie.

Dit is de Avontopologie: de studie van de perfect gepositioneerde avocado op brood, waarbij de dikte van het beleg de dikte van hun portemonnee weerspiegelt.

De Vloeibare Bekenis: De Schuimzwaan

De hele ceremonie culmineert in de Vloeibare Bekenis. De drank is geen middel tot alertheid; het is een offer aan de God van de Instagram Feed.

Elke Havere-Latte of Platte Witte (met 100% plantaardige, licht schuimende, zoete melk) moet gekroond worden met een ingewikkelde, efemere schuim-sigil. De rozet. Het hart. De zwaan! De barista – de Hogepriester van de Schuimkunst – creëert kunst die twee minuten later vernietigd wordt, puur voor de foto.

De Foodie pakt dan de telefoon en maakt de perfecte Drieluik-foto: Toast, Latte, en een dromerige, verheven blik. Ze hebben zojuist hun lidmaatschap van de ‘Gezonde Mensen Club’ verlengd, tegen de kosten van een kleine auto. De hashtags: #EatClean #AvocadoLove #Blessed.

De Afvalligheid

Beste lezer, ik zie uw Avocado-rituelen. Ik zie uw religieuze ijver voor een vrucht die prima is, maar niet het Heilige der Heiligen van de Gastronomie. Ik lach, omdat we ooit aten om te proeven. Nu eten we om te presteren.

De avocado is een Tiran geworden. Het eist onze tijd, ons geld, en het ergste van alles: onze serieuze blikken.

Mijn redding voor u? Eet een kroket op witbrood. Of een perfect gebakken uitsmijter met truffel. Gewoon, eerlijk, zonder de fanfare, de schuimzwanen of de filosofische diepgang. Want de enige ware Gourmand Wet is dat eten lekker moet zijn, en niet de basis van een Online Levensbeschouwing.

Ga heen, en bestel een echte maaltijd.