Cornelis Heystek
Avocado op toast, ringlampen en de ondergang van het eetplezier
We leven in een tijdperk waarin je geen chef, sommelier of culinair journalist meer hoeft te zijn om het publiek te vertellen wat lekker is. Het enige wat je nodig hebt: een telefoon, een ringlamp en een bord avocado op toast. Voilà: je bent een foodfluencer.
En zo begon het: eerst waren het nog foto’s van cappuccino’s met schuimhartjes. Toen kwamen de smoothie bowls, netjes gerangschikt alsof het ontbijt auditie deed voor een modeshow. En nu scroll ik langs video’s van mensen die fluisteren terwijl ze een croissant doormidden scheuren. ASMR, maar dan culinair – oftewel: pornografie voor mensen met een glutenfetisj.
Het probleem is niet eens dat ze foto’s maken van eten. Dat doe ik ook.
Het probleem is dat ze geloven dat zij het eten maken.
De chef die drie dagen aan die bouillon trok, bestaat in hun wereld niet. De boer die die tomaten teelde, is slechts decor. Alles draait om het gezicht dat in beeld schuift om te zeggen: “Hi guys, so today we’re having this amazing, artisanal, handcrafted, farm-to-table vibe.”
Wat volgt: een hap ter grootte van een muisvoetje, daarna tien minuten praten over “mouthfeel”, “layering” en “the balance of textures”. Ondertussen wordt de rest van het gerecht koud. Maar hé, content gaat voor consumptie.
En dan hebben we het nog niet over de recensies.
Vroeger moest je voor restaurantkritiek jaren ervaring, kennis van wijn, keuken en techniek hebben. Nu is de standaard: “It was giving… Parisian bistro vibes.”
Wat dat betekent? Niemand weet het. Waarschijnlijk dat er een stoel en een tafel waren.
Het ergste is dat restaurants er massaal intrappen.
Ze koken niet meer voor gasten, maar voor camera’s.
Porties worden kleiner, borden worden breder, en alles wordt versierd met eetbare bloemetjes die niks bijdragen, behalve kleurcontrasten voor Instagram.
Er is zelfs een restaurant in Amsterdam dat alleen serveert bij natuurlijk licht, “voor de foto’s”. Dat betekent: als het regent, eet je in schemering. Maar hé, de feed is belangrijker dan je zicht.
Het eten zelf? Vaak een bijzaak.
Avocado op toast blijft avocado op toast – al strooi je er gouden sesamzaadjes over.
En ringlamplicht mag dan flatterend zijn, het geeft een steak nog steeds de uitstraling van ziekenhuisvoedsel.
Dus ja, foodfluencers zijn de nieuwe pandemie.
Geen vaccin in zicht.
Alleen een eindeloze stroom filmpjes waarin iemand “omg this is insane” fluistert over een gerecht dat je oma gewoon “een boterham” zou noemen.