Popcorn

Toen ik het verhaal over de West Side Story inleverde bij Cornelis, kreeg ik de vraag of ik er nog een link over eten bij kon maken, om beter aan te sluiten op de andere columns. Ik heb het geprobeerd en opgestuurd. Met per omgaande Cornelis zijn vraag: “Waar dan? ik kan niks vinden”. Bij het opslaan heb ik de verkeerde versie opgeslagen en de nieuwe blijkbaar gedeletet. Dus die ga ik nu herschrijven. Ik vind het achteraf gezien niet erg, want het sloot niet meer logisch op elkaar en nu is het compleet nieuw verhaal geworden. Cornelis had me namelijk gevraagd of mijn moeder, zus en Truus popcorn hadden meegenomen naar de West Side Story. Maar, nee, dat hadden ze niet.

We kenden nog geen popcorn thuis. Zelf gepopte en gezouten popcorn is door mijn zus geïntroduceerd bij ons, de pofmaïs was opgestuurd of meegebracht toen ze terugkwam. In respectievelijk 1965 of 1966. De film was uit 1961. De gewoonte om bij een film popcorn te eten komt uit Amerika. Het is makkelijk om uit je hand te eten. Daarnaast hielden wij thuis geen van allen van eten tijdens een film. Ik weet niet wie het was, maar ik denk mijn oudste broer, die vroeg toen ze de deur uitgingen: “Jullie hebben toch wel je kraakzakje bij je?” Snoepzakjes en aanverwante zaken vorm(d)en inderdaad meestal een irritant geluid tijdens de film.

Het zelf poppen van mais was een openbaring voor ons. De mais zat in een prefab bakpannetje dat zo op de warmtebron kon. De mais was overdekt met aluminiumfolie, dat uitzette als de mais ging poppen. En zodoende bol ging staan. Anders zou de popcorn natuurlijk door de hele keuken rondvliegen. Als het nog warm was een beetje boter erop en lekker veel zout! Heerlijk bij de borrel op zondagmiddag. We konden er geen genoeg van krijgen. Eén keer hadden mijn kleine zusje en ik zo veel gebakken, dat we er letterlijk misselijk van werden. Dat was gelijk het einde van de wekelijkse popcorn sessie, daarna deden we het nog sporadisch. En letten we goed op de hoeveelheid! Een ezel et cetera.

Maar in Nederland kwam popcorn toen ook goed in de mode. Tegenwoordig heeft iedere kroeg wel een popcorn-machine staan. En is er de keuze tussen zoute en zoete popcorn. Ook bioscopen ontdekten het gat in de markt. Ik las dat er in de VS veel theaters zijn waar meer geld binnenkomt door de verkoop van popcorn dan door de kaartjes voor de film! Ik denk dat dat nu ook wel geldt voor hier. Ik ben echter al in geen eeuwigheid in de bioscoop geweest! De laatste film die ik gezien heb in de bios was Indiana Jones and the last Crusade. Wel genieten overigens. En zonder kraakzakje!

Je kan overigens niet van alle maïs popcorn maken. De pofmaïs is een speciaal geselecteerd ras met de juiste korrelgrootte en, heel belangrijk, het juiste vochtgehalte van de korrels. Ik wist dat toen al, je kon dat zien aan de korrels, die over het algemeen kleiner waren dan de korrels aan de kolven die je uit de hand at.

Tussendoortje: Gehoord in de bioscoop: “Je houdt niet meer van me, je kijkt naar de film”. Met een zakje popcorn in de hand. Ja, dan heb je als jongen een probleem en kan je je meisje uit je hoofd zetten.

Er is ooit een irritant disco dreuntje gemaakt van Popcorn. Het werd een gigahit over de hele wereld en is dood gedraaid. Totdat er een briljante versie kwam van de Swedish chef uit de Muppets. Die maakte het nummer in één keer weer sprankelend. Om met Kermit te spreken: de man die je niet kan verstaan en dingen maakt die je niet kan eten! Maar popcorn maken gingen hem goed af: