By Miet Waes
Weinig plaatsen waar de natuur zo groot en de mens zo nietig is
Wie het boek “De acht bergen” van Paolo Gognetti las of de film zag, ervaarde wat een onweerstaanbare aantrekkingskracht de bergen op de mens kunnen hebben. Zo ook voor Sarah Rolling. Zij gaf haar goed betaalde job als ingenieur-architect op, om voltijds berg- en natuurgids te worden. Onder haar deskundige leiding trokken we naar de hoger gelegen meren in het Carlit-massief. Deze beklimming leidt naar de Pic Carlit (2.921 meter) de hoogste top van de Pyrénées-Orientales. Zeker bij heftige regenbuien en dreigend onweer is zo’n klimpartij geen wandeling door het park en zijn de wijze raadgevingen van een ervaren gids van levensbelang.
Het stuwmeer ‘Lac des Bouillouses’
De wandelingen naar de meren in het Carlit-massief starten aan het stuwmeer van Lac des Bouillouses, 2000 meter boven het zeeniveau. Deze dam in het meer werd gebouwd voor de productie van elektriciteit, die de SNCF lijn van de gele trein – het toeristentreintje dat door de bergen rijdt – bevoorraadt. De bouw van dit huzarenstukje, waarvan je aan het Info-punt de volledige geschiedenis kunt lezen, begon in 1902. De gebouwen waar de arbeiders overnachtten, zijn nu omgevormd tot refuges waarvan Bonnes-Horres de grootste en meest luxeueze is met afzonderlijke kamers met eigen douche en toilet en een restaurant. Sinds 1976 is de hele omgeving van de Lac des Bouillouses geklasseerd als natuurgebied. Van hieruit zijn er heel wat mooie wandelingen te maken. Aan het infopunt vind je informatie over de verschillende wandelingen en de moeilijkheidsgraad, zowel in de omgeving als hogerop in de bergen. Er worden ook wandelingen onder leiding van een gids georganiseerd, een aanrader voor wie het eerst in het hooggebergte wandelt. Ook naast het hotel staan gele bordjes die de verschillende routes aangeven.
In de bergen is de natuur en niet langer de mens meester
We verlaten de bewoonde wereld en klimmen via grote rotsblokken naar boven. Op weg naar de meren in het Carlit massief is niet langer de mens, maar de natuur meester. In geval van nood, een verstuikte voet of veel erger, zou alleen nog een helikopter ons uit een penibele situatie kunnen redden. De wilde koeien en paarden kijken met een minachtende blik op ons neer. Wanneer Sara iets te dicht zo’n koe nadert, en door een kopstoot op de grond belandt, wordt ze er eventjes aan herinnerd, wie hier de baas is. “Neen, dat is geen aanval”, legt ze ons uit, “ik liep gewoon in haar weg”. Terwijl ze in België puffen onder tropische temperaturen zijn hier een muts, handschoenen en warme kledij geen overbodige luxe. De Pic Carlit kent immers een suboceanisch, relatief koud klimaat met vele storingen die over de zone trekken. Van november tot april is een groot deel van de berg hoger dan 2000 meter bedekt met een flinke laag sneeuw. Naarmate we verder klimmen wordt de zonnige blauwe hemel bij vertrek verdrongen door donkere regenwolken en mistbanken. Gelukkig kan een ervaren gids als Sara, de weersverwachtingen juist inschatten. Als we ‘s middags tijdens de picknick volop genieten van het indrukwekkende panorama, vertrekt haar gezicht omwille van de donkere onweerswolken in de verte. Bezorgd vraagt ze ons onmiddellijk te stoppen met eten en te vertrekken om op tijd terug te zijn. “Onweer in de bergen is immers geen lachertje”, verklaart ze nader, “Je gaat dan best op de grond liggen om geen bliksemafleider te worden”. Gelukkig trekken de onweerswolken voorbij, maar worden we wel getrakteerd op een fikse regenbui. Geen nood, ook hier heeft onze ervaren gids een oplossing voor. In een minimum van tijd heeft ze met een touw en een zeil een afdak gemaakt waaronder we droog verder kunnen eten.
Een wilde, rauwe adembenemende natuur
Er zijn zo van die momenten waarbij je onderweg bij elke voetstap goed moet opletten waar je die zet. Riviertjes waar je van de ene steen naar de andere balanceert in de hoop niet in het koude water te belanden. Vaak is het ook ploeteren langs drassige gebieden. Nordic walking sticks heb je nodig om niet uit te glijden. Je moet je goed wapenen tegen kou en striemende regen. Maar dan klaart de hemel op, is de weg een stuk vlakker en kan je eindelijk genieten van de schoonheid van een ongeschonden berglandschap. Het uitzicht op de toppen van de Canigo, Andorra, de Montcalm, het Maladeta-massief, afgewisseld met beekjes, rotspartijen en mysterieuze steppegebieden. Kortom een wilde, rauwe adembenemende natuur, een Geographic film maar dan in het echt. Dat in die prachtige natuur ook de wet van de sterkste geldt, zien we aan de skeletten die we onderweg tegenkomen. Het skelet van een ree, de horens van een berggeit, stukken vacht , een kaakbeen en andere overblijfselen van een gevecht op leven en dood.
Refuge des Camporells voor doorgewinterde hikers
Tijdens het genieten van een welverdiende rust en avondmaal in de Refuge Bonnes-Horres stelt Sara voor om de volgende dag nog verder te trekken naar de Camporells meren. Het iseen nog hoger gelegen gebied gekend voor zijn rijke biodiversiteit en opvallende schoonheid. Maar dat houdt wel in dat we dan moeten overnachten in de heel basic refuge des Camporells met een dortoir (een slaapzaal met stapelbedden). Een slaapzak en een handdoek zijn dan onmisbare attributen waar we helaas niet op voorzien zijn. Sara, die zichzelf een moderne nomade noemt, heeft geen vaste woonplaats en al haar bezittingen liggen opgestapeld in haar autootje waaronder één reserveslaapzak. Hoe mooi het daarboven ook zal zijn, ik geef met plezier voorrang aan mijn jonger en sportievere collega Valérie en besluit de volgende dagen op verkenning te gaan in het nabij gelegen Font-Romeu om er minder avontuurlijke wandelingen te doen. Een beslissing die ik me niet beklaag wanneer ik twee dagen later het relaas van Valérie hoor:
“Wij sliepen met twaalf in één zaal. De meesten waren drijfnat want juist toen we de refuge bereikten, was er een enorme stortbui. Het kleine kacheltje gaf amper warmte terwijl het buiten vroor daarom kropen we ‘s avonds maar met al onze kleren aan in de slaapzak. Er was amper verlichting, een primitief toilet buiten, één kraantje waar amper water uitkwam en geen stopcontact om de Smartphone op te laden. Positief was dan weer dat het eten heel lekker was. En ook de wandeling er naartoe, voor een groot gedeelte in de sneeuw, was prachtig en al die ontberingen waard.”
Font-Romeu, waar topsporters hun hoogtestages doen
Font-Romeu is een typisch wintersportoord in de Pyrénéen bekend om zijn skipistes en beschermde omgeving. Omwille van zijn ideaal klimaat en hoogte, komen topsporters van overal ter wereld hier hun hoogtestages doen en verblijven dan in het Frans Regionaal Trainingscentrum. Font-Romeu is niet alleen populair omwille van zijn goede skipistes, maar ook omwille van allerlei niet alledaagse sportmogelijkheden: paragliding, lasertriatlon, canyoning, hondenslee, speleologie maar eveneens goed aangeduide wandelparcours van verschillende lengtes. Op aanraden van mensen van de toeristische dienst begin ik met ‘Le Musée sans Murs’ – ook wel de hoogste kunstgalerij van Europa genoemd – en krijg een foldertje mee met meer uitleg. Op een 2,5 km wandelpad door het bos van Font-Romeu geniet ik niet alleen van de 33 beelden en constructies van regionale kunstenaars, maar ook van de mooie panorama’s over de Pyréneese bergen. Voor de andere wandelwegen laat ik me inspireren door andere wandelaars, die maar al te graag een praatje doen en me met enthousiasme adviseren over de mooiste wandelroutes.
Aangepaste kledij en schoenen: een must in de bergen
Voor wie een trektocht in de bergen plant, is het heel belangrijk om goed na te denken over wat je ga meenemen. Je schoenen moeten 100% waterdicht zijn en hoog aansluiten. Kies dus voor een echte bergschoen van een gekend merk. Niet alleen de schoenen zijn belangrijk maar ook het soort sokken ervaarde ik bij het uittesten. Enkel bij een wandelsok van een zacht materiaal zoals bv Woolpower had ik geen pijn meer aan de buitenste teen. Een iets grotere rugzak dan die voor daguitstappen had ik niet en ook mijn warme truien en fleeces namen te veel volume in en zijn tamelijk zwaar. Daarom ging ik te rade bij Annelies Kiebooms, marketingdeskundige bij Hike-A-Way, gespecialiseerd in toonaangevende merken voor outdoor activiteiten, die garant staan voor kwalitatieve, functionele en innovatieve producten. Wanneer ik uitleg wat ik zoek, raadt ze me het lichtgewicht, met dons gevulde jasje Batura van het merk Vaude aan. Het is niet alleen superlicht (amper 340 gr), maar het kan ook klein verpakt worden in de elastische gaasbinnenzak. Het donzige vulmateriaal, gemaakt van gerecycleerd materiaal, heeft dezelfde eigenschappen als dons – licht en sterk warmte-isolerend – maar heeft het voordeel, dat het ook in natte toestand isoleert en relatief onderhoudsvriendelijk is. Ook de damesrugzak eveneens van het merk Vaude, de Tacora 26+3, bleek in schot in de roos. De gewatteerde schouderbanden zijn aangepast op de ergonomie van de vrouw zodat de rugzak perfect aansluit zonder af te klemmen. Handig is ook de praktisch vakindeling en een een steekvlak voor de mobiele telefoon. Een geïntegreerde regenhoes houdt niet alleen de nattigheid tegen, maar kan dank zij de draaglussen bovenop ook als boodschappentas of tas voor vuile was worden gebruikt.
Praktische Informatie
Algemeen
www.tourisme-pyreneesorientales.com
Gratis info in België | positif.jessy@skynet.be
Tel: 00 32 3 272 32 86
Eten en drinken
– La Table des Saveurs in Font-Romeu
Mooi en gezellig restaurant met panoramisch zicht op de bergen
Een verfijnde keuken met originele presentaties
– Restaurant Jean in Perpignan
Typisch Frans-Catalaanse keuken, gezellig tafelen in de ruime tegen zon beschermde binnentuin
Goede prijs/kwaliteitsverhouding
Overnachten
– Hôtel ‘Grand Tétras’ in Font-Romeu
– Pyrénées Hotel in Font-Romeu
www.pyreneeshotel-fontromeu.com/
Eén van de oudste skihotels in FontRomeu met de charmes van weleer zoals grote kamers met terras met panoramisch zicht op de bergen. Vriendelijke bediening en ontvangst.
Onlangs overgenomen door de keten Angelys. Wegens renovatiewerken geniet je momenteel van een goede prijs/kwaliteitsverhouding.
BERGGIDS
-Een aan te rade berggids
Sarah Rolling